അറബിയും ഒട്ടകവും പിന്നെ ബംഗാളിയും

നിതാഖാത്തിന്റെ അപഹാരത്താൽ  ഫ്രീ വിസയിൽ വന്ന പലരും നാട് പിടിക്കുകയും കുറേപ്പേർ നിയമാനുസൃതമായി വിവിധ കമ്പനികളിലേക്ക് ചേക്കേറുകയും ചെയ്ത സമയം. അന്നാണ് കുറേ മലയാളികളും തെലുങ്കരും ബംഗ്ലാദേശികളും ഞങ്ങളുടെ കമ്പനിയിലേക്ക് സ്പോൺസർഷിപ്പ് മാറി ഉദ്യോഗത്തിൽ കയറിയത്. ബൂഫിയകളിലും കൃഷിത്തോട്ടങ്ങളിലും ഒക്കെ ജോലി ചെയ്തിരുന്നവരും ആട് ജീവിതം നയിച്ചിരുന്നവരും ഒക്കെ ആ കൂട്ടത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.

വിദ്യാഭ്യാസപരമായി വളരെ പിന്നാക്കാവസ്ഥയിലായിരുന്ന ആ സംഘത്തിൽ പെട്ടവർ പരസ്പരം ആശയവിനിമയം നടത്താൻ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന ഭാഷ അറബി ആയിരുന്നുവെന്നതാണ് രസകരമായ വസ്തുത. ഒരേ രാജ്യക്കാരായ തെലുങ്കനും മലയാളിക്കും പരസ്പരം സംസാരിക്കണമെങ്കിൽ അന്യഭാഷയായ അറബി വേണമെന്ന വിരോധാഭാസം ലെബനീസ് മാനേജരുമാരുടെ മുന്നിൽ ഒരു വിസ്മയമായി നിലകൊണ്ടു.

ഇത് വായിച്ച് അവരെല്ലാം അറബി കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതിൽ അതീവ നിപുണരായിരുന്നുവെന്നൊന്നും ആരും തെറ്റിദ്ധരിച്ച് പോകരുത്. വ്യാകരണവും കാലവും ഒന്നും നോക്കാതെയുള്ള ഒരു മണിപ്രവാളം... തൊഴിൽ തേടിയെത്തിയ പാവപ്പെട്ട അജ്‌നബികളുടെ അറബി ഭാഷ അങ്ങനെയാണ്. വിദേശികൾ അറബി സംസാരിക്കുമ്പോൾ ഈ ന്യൂനത ഒരളവ് വരെ കണ്ടില്ലെന്ന് നടിക്കുവാനുള്ള മഹാ മനസ്കത സ്വദേശികൾ കാണിക്കുന്നുമുണ്ട്.

ഇതിന് ഒരപവാദമാണ് ഞങ്ങളുടെയൊപ്പം ഇരുപത്തിയേഴ് വർഷമായി ജോലി ചെയ്യുന്ന ഷറഫ്. കൌമാര കാലത്ത് നാട്ടിലെ ഓത്ത് പള്ളിക്കൂടത്തിൽ നിന്നും മണി മണി പോലെ അറബി സ്വായത്തമാക്കിയ വ്യക്തിയാണ് ഷറഫ്. ജോലിത്തിരക്കിനിടയിലെ ഇടവേളകളിലൊന്നിൽ പുതിയതായി ജോലിക്കെത്തിയവരെക്കുറിച്ചുള്ള ചർച്ചകൾക്കിടയിലാണ് രസകരമായ ഈ സംഭവം വീണു കിട്ടുന്നത്.

“സെക്ഷനിലെ പുതിയ ക്ലീനറെ കണ്ടോ...? ദാ ആ പോകുന്ന ബംഗ്ലാദേശി...” ഷറഫ് ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചു.

ഒരു കാലി കാർട്ടന്റെ അറ്റത്ത് ഒരു ചരടും കെട്ടി വലിച്ച് മറുകൈയിൽ സ്വീപ്പിങ്ങ് ബ്രഷുമായി മെഷീനുകൾക്കിടയിലൂടെ വൃത്തിയാക്കിക്കൊണ്ട് നടക്കുന്ന അധികം ഉയരമില്ലാത്ത ചെറുപ്പക്കാരൻ. ശരിക്കും ഒരു ബലദിയ (മുൻസിപ്പാലിറ്റി) ക്ലീനിങ്ങ് തൊഴിലാളിയുടെ തനിപ്പകർപ്പ്.

“ഇതിന് മുമ്പ് മരുഭൂമിയിൽ ഏതോ ഒരു കാട്ടറബിയുടെ ഒട്ടകങ്ങളെ മേയ്ക്കലായിരുന്നുവത്രെ തൊഴിൽ... പകലന്തിയോളം ഒട്ടകങ്ങളോടൊപ്പം ഉള്ള അലച്ചിൽ... അവയുമായി തിരികെയെത്തിയതിന് ശേഷം അറബിയുടെ വീട്ടിലെ അല്ലറ ചില്ലറ ജോലികൾ...” ഷറഫ് പറഞ്ഞു.

“അങ്ങനെയും ഒരു പാട് ജീവിതങ്ങൾ... ഒന്നോർത്താൽ നാമൊക്കെ എത്രയോ ഭാഗ്യമുള്ളവർ... എന്തിനും ഏതിനും സൌകര്യങ്ങളുള്ള നഗരത്തിലെ കമ്പനിയിൽ തരക്കേടില്ലാത്ത ജോലി...” ഞാൻ പറഞ്ഞു.

“സത്യം...” ഷറഫ് തുടർന്നു. “ആ പാവത്തിന്റെ ഒട്ടക ജീവിതം അവസാനിച്ചത് എങ്ങനെയാണെന്നറിയുമോ...?

“ഇല്ല... പറ...”

“ഒട്ടകങ്ങളുമായി മല്ലിട്ട് ഒരു വിധം ദിനങ്ങൾ തള്ളി നീക്കി കൊണ്ടുപോകുന്നതിനിടയിലാണ് അവന്റെ സ്പോൺസർ എട്ട് പത്ത് കഴുതകളെയും കൂടി വാങ്ങിക്കൊണ്ടു വന്ന് അവനെ ഏൽപ്പിക്കുന്നത്. അതോടെ അവന്റെ കഷ്ടകാലം തുടങ്ങി...”

“ഒട്ടക ജീവിതം കൂടാതെ കഴുത ജീവിതവും...” ഞാൻ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു.

“അതെ... ഒട്ടകങ്ങളുടെയും കഴുതകളുടെയും കാര്യങ്ങളെല്ലാം ചെയ്ത് തീർത്തിട്ട് സ്പോൺസറുടെ വീട്ടിലെത്തുമ്പോഴേക്കും നേരം വളരെ വൈകും... അമിത ജോലിയുടെ ക്ഷീണം വേറെയും... അറബിയുടെ വീട്ടിലെ ജോലികൾ ചെയ്ത് തീർക്കാൻ വയ്യാത്ത നിലയിലേക്കെത്തി കാര്യങ്ങൾ...”

“എന്നിട്ട്...?”

“എന്നിട്ടെന്താവാൻ... കാട്ടറബിക്കുണ്ടോ മാനുഷിക പരിഗണന വല്ലതും...? ബംഗാളി എന്നാൽ മൃഗം പോലെ പണിയെടുക്കേണ്ടവൻ... നിത്യേനയുള്ള ശകാര വർഷം...” ഷറഫ് പറഞ്ഞു.

“അപ്പോൾ അത് സഹിക്കവയ്യാതെ ചാടിപ്പോന്നതാണോ അവൻ...?”

“ചാടിപ്പോന്നാൽ വേറെ ജോലിക്ക് കയറാൻ പറ്റുമോ ഇന്നത്തെ അവസ്ഥയിൽ...? ട്രാൻസ്ഫറബിൾ ഇക്കാമ വേണ്ടേ...?”

“പിന്നെന്താണ് സംഭവിച്ചത്...?”

“ശകാരം കൊണ്ട് പൊറുതി മുട്ടിയ ഒരു ദിവസം അവൻ പ്രതികരിച്ചു...”

“അറബിക്കിട്ട് വച്ച് താങ്ങിയോ...?” ബംഗാളികളുടെ മുൻശുണ്ഠി കുപ്രസിദ്ധമാണ്. അത് വച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ ചോദിച്ചു.

“ഇല്ല... അത്രയ്ക്കൊന്നും എത്തിയില്ല... എല്ലാ ജോലികളും കൂടി ചെയ്ത് തീർക്കാൻ സമയം ലഭിക്കാത്തതിന്റെ കാരണം അവൻ അങ്ങ് പറഞ്ഞു കൊടുത്തു...”

“തെളിച്ച് പറ...”

“ബംഗാളികളുടെ അറബി പാണ്ഡിത്യം അറിയാമല്ലോ... സഹി കെട്ടപ്പോൾ അവൻ അറബിയോട് പറഞ്ഞത് ഇപ്രകാരമായിരുന്നു...  അവ്വൽ ഇന്ത മാഫി ഹുമാർ... ലേകിൻ ദഹെൻ ഇന്ത ഹുമാർ...”

മുമ്പ് നിങ്ങൾക്ക് കഴുത ഉണ്ടായിരുന്നില്ല... പക്ഷേ, ഇപ്പോൾ കഴുതയും ഉണ്ട്... അതുകൊണ്ടാണ് തനിക്ക് സമയം കിട്ടാത്തത് എന്നായിരുന്നു ആ പാവം ഉദ്ദേശിച്ചതെങ്കിലും അവൻപറഞ്ഞതിന്റെ അർത്ഥം ഇതായിരുന്നു – മുമ്പ് നിങ്ങൾ കഴുതയല്ലായിരുന്നു.... പക്ഷേ, ഇപ്പോൾ നിങ്ങൾ കഴുതയാണ്...

നിനച്ചിരിക്കാതെ താൻ കഴുതയായതിന്റെ ഞെട്ടലിൽ കാട്ടറബിയുടെ കൈ ബംഗാളിയുടെ കരണത്ത് ആഞ്ഞ് പതിച്ചു. കാര്യം മനസ്സിലാവാതെ ചെകിട് പൊത്തി നിന്ന ബംഗാളിയോട് അറബി കത്തിക്കയറി.

“ലേഷ് കല്ലം ഇന്ത...? അന ഹുമാർ...?” –  എന്താ നീ പറഞ്ഞത്...? ഞാൻ കഴുതയാണെന്നോ...?

അപ്പോഴാണ് തനിക്ക് പറ്റിയ അമളിയുടെ ഗൌരവം ബംഗാളിക്ക് പിടി കിട്ടിയത്.   

പിന്നെ എങ്ങനെയൊക്കെയോ ഒരു വിധത്തിൽ അറബിയുടെ കൈയും കാലും പിടിച്ചാണ് നമ്മുടെ ബൊന്ധുഭായ് കാര്യം പറഞ്ഞ് മനസ്സിലാക്കിക്കൊടുത്തത് എന്ന് പറഞ്ഞാൽ മതിയല്ലോ. എങ്കിലും തന്നെ കഴുതയാക്കിയ അവനെ ഇനി ജോലിയിൽ തുടരാൻ അനുവദിക്കുന്ന പ്രശ്നമില്ല എന്ന് അയാൾ തീർത്ത് പറഞ്ഞു. അങ്ങനെയാണ് ചെറുതല്ലാത്ത ഒരു തുക വാങ്ങി അവന് റിലീസ് കൊടുക്കുന്നതും നഗരത്തിലുള്ള ഒരു നാട്ടുകാരന്റെ സഹായത്തോടെ ഒരു കമ്പനി ജോലി എന്ന ബംഗാളിയുടെ സ്വപ്നം സഫലമാകുന്നതും.

                                                -----------------------

വാൽക്കഷണം – ഇവനെക്കാൾ കുറഞ്ഞ ശമ്പളത്തിന് മറ്റൊരു ബംഗാളിയെ എവിടെ നിന്നോ കണ്ടെത്തിയിരുന്ന അറബി ഇവനെ തട്ടാൻ ഒരു കാരണം നോക്കിയിരിക്കുകയായിരുന്നു എന്നത് വേറെ വശം.